Το δεύτερο που είδα την κόρη μου μετά τη γέννησή της ένιωσα αγάπη όπως δεν είχα βιώσει ποτέ. Η έντονη επιθυμία να φροντίσουμε και να προστατέψουμε αυτόν τον άνθρωπο ήταν έντονη.
Αλλά ήταν επίσης συντριπτικό και τρομακτικό. Ήταν ένας αγνός, κενός καμβάς με τόσες πολλές δυνατότητες και ζωή μπροστά της. Υπήρχαν πολλές πρωτιές και ολοκαίνουργιες εμπειρίες και θα ήμουν εκεί για όλα αυτά.
Ήμουν εκεί από την αρχή και θα μπορούσα να ασκήσω επιρροή στην ανάπτυξή της και στον τύπο του ενήλικα που θα γινόταν κάποια μέρα. Επρόκειτο να μεγαλώσω έναν άνθρωπο από την αρχή.
Καθώς περνούσε ο καιρός, συνειδητοποίησα γρήγορα, αν και ήταν αγνή, σίγουρα δεν ήταν ένας κενός καμβάς. Γεννήθηκε με προσωπικότητα. Έγινε σαφές ότι ο ρόλος μου ως γονιός της ήταν να τη βοηθήσω να την καθοδηγήσω καθώς άρχισε να δείχνει στον κόσμο τις δυνάμεις της και να τους ενθαρρύνω και να τους ενθαρρύνω όσο καλύτερα μπορούσα.
Η δουλειά μου ήταν να αποφύγω να σβήσω τα πάθη της καθώς άναβαν και να την αφήσω να είναι αυθεντικά το μικρό ανθρωπάκι που είναι.
Τρία χρόνια μετά τη γέννηση αυτού του μικρού κοριτσιού, ένα αγοράκι ήρθε στην οικογένειά μας. Η γέννησή του κατέστησε ακόμη πιο κραυγαλέα σαφές ότι οι σκέψεις μου για αυτό το θέμα ήταν σωστές. Η προσωπικότητά του ήταν διαφορετική από την κόρη μου, αμέσως.
Ήταν συναρπαστικό με το υπόβαθρό μου στη συμβουλευτική, να βλέπω τη φύση εναντίον της ανατροφής να ξεδιπλώνονται ακριβώς μπροστά μου. Κατάλαβα για πρώτη φορά πόσο διαμορφώνουν και τα δύο ένα παιδί.
Ο γιος και η κόρη μου γεννήθηκαν με ξεχωριστές προσωπικότητες και σαφείς δυνάμεις. Ωστόσο, ο ρόλος μου ως μητέρα τους και το περιβάλλον που δημιούργησα για να τους καλλιεργήσω θα μπορούσαν να κάνουν σημαντική διαφορά.
Για παράδειγμα, η κόρη μου μπορεί να γεννήθηκε με ένα φυσικό πάθος για την τέχνη, αλλά το πώς ανταποκρίθηκα σε αυτό το πάθος ήταν αναπόσπαστο. Είδα ότι ήταν ένα δημιουργικό, καλλιτεχνικό, ευφάνταστο ελεύθερο πνεύμα που δεν ταίριαζε καλά σε ένα κουτί και το αγκάλιασα.
Δεν την ανάγκασα να είναι κάτι που δεν ήταν. Σε νεαρή ηλικία την ενθάρρυνα, δημιούργησα μια γωνιά τέχνης με ένα πλήρως εφοδιασμένο καρότσι τέχνης και όταν ήταν έτοιμη, τη βρήκα έναν δάσκαλο τέχνης που της ήταν ένας τέτοιος μέντορας.
Τώρα μου δίνει μαθήματα τέχνης. Την άλλη μέρα, καθώς μου έμαθε πώς να ζωγραφίζω τριαντάφυλλα, πασχαλιές και ορτανσίες, την κοίταξα με τραβηγμένα τα μαλλιά της σε μια χαλαρή ουρά πόνυ, μερικά σκέλη έπεφταν στο πρόσωπό της φορώντας την ποδιά της που κάλυπτε ελαφρώς το ολοκαίνουργιο πουκάμισό της που έγραφε « ονειροπόλος» και ήμουν τόσο ευγνώμων που βρίσκομαι εδώ για να παρακολουθήσω αυτή τη διαδικασία. Να τη δω να εξελίσσεται στον υπέροχο άνθρωπο, τόσο αυθεντικό σε αυτό που πραγματικά είναι.
Αν είχα αποθαρρύνει το πάθος της ή δεν είχα κάνει τίποτα για να τη βοηθήσω να αναπτύξει τις δεξιότητές της, δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα τι θα είχε συμβεί, αλλά εικάζω ότι αν μη τι άλλο θα χρειαζόταν περισσότερος χρόνος για να αναδυθούν αυτά τα ταλέντα.
Την ημέρα που γεννιούνται τα παιδιά μας, είναι σαν να μας έδωσαν τα υλικά για να ψήσουμε ένα υπέροχο κέικ. ίσως φαγητό αγγέλου, ή βανίλια με γλάσο σοκολάτας ή ίσως ένα κέικ παγωτό. Αλλά μόνο και μόνο επειδή μας δόθηκαν αυτά τα συστατικά δεν σημαίνει ότι το κέικ θα ψηθεί μόνο του.
Πρέπει να συνδυάσουμε αυτά τα υλικά, να τα μαγειρέψουμε απαλά και στην κατάλληλη θερμοκρασία και όταν έρθει η ώρα να ανοίξουμε τον φούρνο και να δούμε τι είδους νόστιμη δημιουργία έχει γίνει.
Τα παιδιά μας γεννιούνται με δυνατά και αδύνατα σημεία, που συνθέτουν τη λίστα των συστατικών τους, αλλά αυτό που εμείς ως οδηγοί τους τα βοηθάμε να κάνουν με αυτά τα συστατικά θα κάνουν τη διαφορά. Αν δοκιμάσετε να ψήσετε ένα κέικ παγωτού στο φούρνο, δεν θα βγει καλά.
Ανάμεσα στο να είμαι σχολική σύμβουλος, γονέας και τώρα μαμά στο σπίτι, υπάρχουν μερικά πράγματα που έχω καταλάβει ότι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω το παιδί μου στη «διαδικασία ψησίματος».
Παρατηρήστε τα
Ξοδεύω χρόνο μόνο παρακολουθώντας τα παιδιά μου. Σε ποια παιχνίδια και δραστηριότητες στρέφονται; Σε τι είδους παιχνίδι ασχολούνται; Πώς είναι η προσωπικότητά τους; Πώς αλληλεπιδρούν με άλλους ενήλικες και παιδιά; Τι κάνουν ερωτήσεις;
Είναι δύσκολο να θυμάμαι να το κάνω αυτό μερικές φορές γιατί μερικές φορές είμαι τόσο απασχολημένος προσπαθώντας να κρατήσω ζωντανούς τους μικροσκοπικούς μου ανθρώπους που ξεχνάω να τους παρατηρήσω, αλλά προσπαθώ.
Ρωτήστε τους τι τους αρέσει και ακούστε τους όταν απαντούν
Κάθε φορά που το κάνω αυτό, εκπλήσσομαι από το πόσο καλά τα παιδιά μου γνωρίζουν τον εαυτό τους. Μερικές φορές όσο πιο νέοι είναι τόσο το καλύτερο. Πριν ο κόσμος έχει την ευκαιρία να τους πει ότι τα ενδιαφέροντά τους είναι ανόητα ή χάσιμο χρόνου.
Να γνωρίζετε ότι το παιδί μου μπορεί να έχει μηδενικά ενδιαφέροντα που επικαλύπτονται με τα δικά μου
Και αυτό είναι εντάξει. Ακόμα καλύτερα. Ευτυχώς που μαθαίνω περισσότερα για ένα θέμα που δεν έχω σκεφτεί ποτέ πριν. Ποτέ δεν είχα μεγάλο ενδιαφέρον για την τέχνη, αλλά από τότε που η κόρη μου το κάνει, τώρα είχα τη χαρά να την πάω σε πολλά μουσεία τέχνης.
Για πρώτη φορά το καταλαβαίνω, γιατί αρέσει στον κόσμο αυτό το πράγμα. Παρακολουθώντας την και την αντίδρασή της στους πίνακες και ακούγοντας τις παρατηρήσεις της με βοηθά να αναπτύξω την εκτίμησή μου και γι‘ αυτό.
Κατανοήστε τη διαφορά μεταξύ της εγκατάλειψης επειδή είναι δύσκολο και της αποχώρησης επειδή δεν ταιριάζει
Σίγουρα υπάρχουν φορές που θα πρέπει να ενθαρρύνω το παιδί μου να παραμείνει σε μια δραστηριότητα και να μην τα παρατάει, για να το δει μέσα από τα δύσκολα πράγματα (ξέρεις σαν να μάθει να διαβάζει και να κάνει μαθηματικά). Αλλά υπάρχουν και στιγμές που πρέπει να τους ακούσω και να μην τους αναγκάσω να σπαταλήσουν τον πολύτιμο χρόνο τους σε αυτή τη γη σε μια δραστηριότητα που δεν είναι για αυτούς.
Για παράδειγμα, η κόρη μου ήθελε να δοκιμάσει το μπέιζμπολ φέτος. Από την πρώτη κιόλας προπόνηση ήταν φανερό ότι αυτή δεν ήταν η δραστηριότητα για εκείνη.
Τα άλλα παιδιά φωτίστηκαν από αυτό το άθλημα και ενθουσιάστηκαν που ήταν εκεί. Άνικα όχι και τόσο. Σίγουρα θα μπορούσα να την είχα αναγκάσει να τελειώσει τη σεζόν των οκτώ εβδομάδων, φέρνοντάς την σε δύο προπονήσεις και ένα παιχνίδι την εβδομάδα. Κάνοντάς την να ξοδεύει ώρες σε κάτι που δεν της άρεσε ή θα μπορούσα απλώς να την ακούσω και να προχωρήσω σε κάτι άλλο που αξιοποιεί καλύτερα τον χρόνο της.
Γνωρίζω την κόρη μου αρκετά καλά ώστε να γνωρίζω τη διαφορά ανάμεσα στο να τα παρατάω επειδή είναι δύσκολο και να τα παρατάω επειδή δεν ταίριαζε καλά.
Θέστε ξεκάθαρα όρια και πείτε όχι όταν είναι σημαντικό, αλλά πείτε ναι σε όλα τα άλλα
Όταν πρόκειται για μια ανησυχία για την ασφάλεια ή την υγεία, προφανώς πείτε όχι, αλλά μερικές φορές υπενθυμίζω στον εαυτό μου να σταματήσει και να ρωτήσει αν αυτό είναι πραγματικά μεγάλο θέμα ή αν πρέπει απλώς να το επιτρέψω.
Για παράδειγμα, η κόρη μου δημιουργεί συχνά τέχνη που είναι ακατάστατη. Απλά τόσο ακατάστατο. Αυτό είναι κάτι με το οποίο παλεύω, αλλά μαθαίνω να το αφήνω και να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι τα περισσότερα πράγματα μπορούν να καθαριστούν.
Αυτό μπορεί επίσης να εφαρμοστεί σε πράγματα πολύ μεγαλύτερα από τα χάλια. Για παράδειγμα, όταν η κόρη μου μου είπε ότι ήθελε να διδάξει ένα μάθημα τέχνης σε παιδιά προσχολικής ηλικίας. Δεν είπα όχι, είσαι πολύ μικρός για αυτό. Είπα εντάξει.
Μαζέψαμε μερικούς νεαρούς φίλους. Τη βοήθησα να προετοιμαστεί και το καταφέραμε. Η χαρά από το γλυκό της προσωπάκι εκείνη την ημέρα είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Αφήστε τους να βαρεθούν
Για μερικά παιδιά αυτό είναι πιο δύσκολο και πιο επώδυνο από ό,τι για άλλα, αλλά μερικές φορές εδώ γεννιούνται οι καλύτερες ανακαλύψεις, στην άλλη πλευρά της πλήξης.
Προσπαθώ ό,τι μπορώ για να αποφύγω να τους επιτρέψω να μουδιάσουν με οθόνες ή να τους σπρώξω σε κάποια άλλη δραστηριότητα για να τους κρατήσω από την πλήξη και, αντίθετα, τους παρέχω χρόνο μέσα στην ημέρα για να συμβεί αυτό και τους αφήνω να καταλάβουν τι να κάνουν με αυτό.
Μοντελοποιήστε την επιθυμητή συμπεριφορά
Αν θέλω τα παιδιά μου να καταλάβουν τα πάθη τους στη ζωή και να δημιουργήσουν πράγματα με νόημα με τον χρόνο τους, πρέπει να ξεκινήσω κάνοντας ακριβώς αυτό.
«Τα μαθήματα ζωής συλλαμβάνονται καλύτερα παρά διδάσκονται» και ανεξάρτητα από το τι λέμε, αυτό που με παρατηρούν τα παιδιά μου είναι αυτό που θα κάνει τη διαφορά στις ενέργειες που κάνουν.
Υπάρχει αυτό το απόφθεγμα της Μητέρας Τερέζας που αγαπώ. Λέει, «Αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, πήγαινε σπίτι και αγαπήστε την οικογένειά σας».
Οι συνεισφορές μας ως γονείς επηρεάζουν άμεσα την κατάσταση του κόσμου και την κατεύθυνση στην οποία οδεύει.
Μερικές φορές, στη βιαστική, ξεφτιλισμένη εντελώς τρελή κοινωνία που ζούμε αυτή τη στιγμή, το ξεχνάμε αυτό. Ξεχάστε πόσο σημαντική είναι η φροντίδα για αυτούς τους μικροσκοπικούς ανθρώπους που θα γίνουν η επόμενη γενιά μεγάλων ανθρώπων. Βοηθώντας τους να βρουν τις δυνάμεις τους και τον σκοπό τους σε αυτή τη γη και καλλιεργώντας τους.
Μεγαλώνουμε ανθρώπους από την αρχή και ουάου έχουμε το προνόμιο να το κάνουμε αυτό.
Σχετικά με τον Συγγραφέα: Η Nikki Cox είναι μια μαμά δύο παιδιών που προσπαθεί να απομακρύνει τη σωματική και συναισθηματική ακαταστασία, ώστε να μπορεί να ζήσει τη ζωή με πρόθεση και διαύγεια. Βρείτε την στο Lovelylucidlife.com.
