Δοκίμασα το κλαμπ 5 π.μ. για μια εβδομάδα. Κυρίως γιατί λατρεύω την καλή πρόκληση αλλά και γιατί έβαλα στοίχημα με τον άντρα μου ότι όποιος κάνει σπηλιές πρώτος, θα κάνει χρέη πιάτου για την υπόλοιπη εβδομάδα.
Για να κάνω μια μεγάλη ιστορία, μετά από μια εβδομάδα μάλλον χωρίς ύπνο, ο σύζυγός μου κέρδισε και εγώ ευτυχώς επέστρεψα στο κανονικό μου πρόγραμμα. Η γλυκιά, απλή πρωινή μου ρουτίνα που έχει όλα τα χαρούμενα, μικρά πράγματα που χρειάζομαι για να ξεκινήσω τη μέρα μου.
Χμμ. Λοιπόν, όλα τα πράγματα εκτός από ένα πράγμα. Κάτι που μου έλειψε πραγματικά από τότε που παραιτήθηκα από το κλαμπ των πρώτων πουλιών. Και αυτό είναι, παρακολουθώντας τη λαμπρή ανατολή κάθε μέρας.
Ξυπνώντας ενώ ο κόσμος φωτίζεται μόνο από το φως του φεγγαριού και όλα είναι αβίαστα ακίνητα. Υπάρχει κάτι το παράξενο συναρπαστικό στο να κάθεσαι στο πλατό με ένα αχνιστό ξανθό ψητό βλέποντας τη νύχτα και τη μέρα να συνδυάζονται σε μια αρμονική στιγμή.
Επομένως, το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι, όχι, το πρόωρο ξύπνημα δεν μου έδωσε την ένδοξη στωική έλξη στη ζωή μου που είχα οραματιστεί περίφημα. Αλλά κέρδισα κάτι από το να κάθομαι στην ηρεμία μιας ανατολής στις 5 το πρωί.
Η μαγεία του να πιάνεις μια στιγμή.
Το άπειρο μιας στιγμής. Συμβαίνουν ενώ οδηγούμε, ενώ τρώμε, ενώ χτυπάμε στο τηλέφωνο. Και όλοι ήρθαμε να τις αποκαλούμε στιγμές.
Αλλά νομίζω ότι πρέπει να τα αποκαλούμε θαύματα.
Βλέπετε ότι το θέμα είναι ότι θαυματουργές στιγμές είναι γύρω μας όλη την ώρα. Σε ό,τι βλέπουμε, νιώθουμε, ακούμε, αγγίζουμε. Αλλά μερικές φορές απλώς κινούμαστε ρομποτικά μέσα στις στιγμές και ξεχνάμε να πιάσουμε το θαύμα σε αυτές.
Ξεχνάμε πόσο θαυμαστό είναι να σηκώνουμε τα τηλέφωνά μας και το FaceTime τους φίλους και την οικογένειά μας που κυριολεκτικά ζουν σε διαφορετικές χώρες από εμάς. Είναι τρελό. Δεν έχει κανένα λογικό νόημα να τρώω το τοστ με αβοκάντο και να χαμογελάω ενώ βλέπω τη μαμά μου να ψήνει μπισκότα μέσα από μια μικρή οθόνη. Είναι θαύμα.
Η μονάδα κλιματισμού (ναι, αυτή για την οποία γκρινιάζω συνεχώς επειδή είναι ΤΟΣΟ δυνατά), είναι το μόνο μικρό φράγμα σε σχήμα κουτιού μεταξύ της λογικής μου και της λιποθυμίας από τη θερμική εξάντληση. Θα μπορούσα να παραφωνήσω, αλλά καταλαβαίνεις την ιδέα.
Έχετε τη δυνατότητα να βάζετε έναν φακό «πιάστε το θαύμα» σε οτιδήποτε θέλετε. Οποτε θέλεις! Έχετε αυτό το εύχρηστο εργαλείο μυαλού που είναι τόσο απίστευτα ισχυρό και είναι εντελώς δωρεάν και εύκολο στη χρήση.
Χρειάστηκε μια νυσταγμένη ανατολή στις 5 το πρωί, όταν ο εγκέφαλός μου ήταν κυριολεκτικά ανίκανος να κάνει οτιδήποτε εκτός από το σιωπηλό βλέμμα για να αρχίσει να κατανοεί την απατηλή τέχνη της σκόπιμης ζωής. Και το πιο cool κομμάτι; Είχε αυτό το αποτέλεσμα μπούμερανγκ να με επιβραδύνει καθ‘ όλη τη διάρκεια της υπόλοιπης ημέρας μου.
Ανακάλυψα ότι όταν συνειδητά ασχολήθηκα με αυτό το «ζω με δέος», υπήρχαν εκατοντάδες ανατολές γύρω μου όλη την ώρα.
Εδώ είναι λοιπόν 10 μικρά θαύματα που έπιασα στην τέχνη της επιβράδυνσης:
1. Ο σπασμωδικός πόνος του ανεξέλεγκτου γέλιου
2. Σιγουρεύω ένα τραγούδι που αγαπώ που βγήκε τυχαία σε ένα καφέ
3. Αυτό το «Αίσθημα της Παρασκευής»
4. Παρατηρώντας πώς κάθε φοίνικας είναι τόσο μοναδικά διαφορετικός
5. Το φως της χρυσής ώρας αντανακλάται από ένα ποτήρι παγωμένο νερό
6. Παρακολουθώντας μια ομάδα χαριτωμένων και ζαλισμένα παιδιά να κάνουν ένα DIY πλύσιμο αυτοκινήτου στο μπροστινό μέρος του γκαζόν
7. Διαλέγοντας το πιο τέλεια ώριμο ροδάκινο από τη φρουτιέρα
8. Διαβάζοντας μια τυχαία ανάρτηση στο Instagram που είχε βαθιά απήχηση
9. Εκείνο το σύννεφο με αφρό κρέμα στον πρωινό μου καφέ
10. Βρίσκοντας ένα συναρπαστικό νέο μυθιστόρημα σε μια δωρεάν μικρή βιβλιοθήκη
Ποια είναι τα 10 μικρά θαύματα που κρύβονται μέσα σε πράγματα που ήδη κάνετε ή βλέπετε ή ακούτε κατά τη διάρκεια της ημέρας σας;
Σχετικά με τον Συγγραφέα: Η Shani Hecht συνδυάζει όμορφες λέξεις στο Shani’s Art Studio και προσπαθεί να ζήσει σκόπιμα. Η μόνη της επιθυμία είναι να προσφέρει μια ειλικρινή υπόσχεση «Νοιάζομαι» καθώς εξερευνά το ξετύλιγμα του να είσαι άνθρωπος.
